Poem- Irulin Mahanidrayil

Poem BY Madhusoodhanan Nair

ഇരുളിന് മഹാ നിദ്രയില് നിന്നുണര്ത്തി നീ
നിറമുള്ള ജീവിതപ്പീലി തന്നു
എന്റെ ചിറകിനാകാശവും നീ തന്നു
നിന്നാത്മ ശിഖരത്തിലൊരു കൂടു തന്നു

ഒരു കുഞ്ഞു പൂവിലും തളിര്ക്കാറ്റിലും
നിന്നെ നീയായ് മണക്കുന്നതെങ്ങു വേറെ
ജീവനൊഴുകൊമ്പൊഴൊരു തുള്ളിയൊഴിയാതെ
നീ തന്നെ നിറയുന്ന പുഴ്യെങ്ങു വേറെ
കനവിന്റെയിതളായ് നിന്നെപ്പടര്ത്തി നീ
വിരിയിച്ചൊരാകാശമെങ്ങു വേറെ

ഒരു കൊച്ചു രാപ്പാടി കരയുമ്പൊഴും
നേര്ത്തൊരരുവി തന് താരാട്ട് തളരുമ്പൊഴും
കനവിലൊരു കല്ലു കനി മധുരമാവുമ്പൊഴും കാലമിടറുമ്പൊഴും
നിന്റെ ഹൃദയത്തില് ഞാനെന്റെ ഹൃദയം കൊരുത്തിരിക്കുന്നു
നിന്നിലഭയം തിരഞ്ഞു പോകുന്നു

അടരുവാന് വയ്യാ...
അടരുവാന് വയ്യ നിന് ഹൃദയത്തില് നിന്നെ-
നിക്കേതു സ്വര്ഗം വിളിച്ചാലും
ഉരുകി നിന്നാത്മാവിനാഴങ്ങളില് വീണു പൊലിയുമ്പൊ-
ഴാണെന്റെ സ്വര്ഗം, നിന്നിലടിയുന്നതേ നിത്യസത്യം...